Τα αίτια των δερματικών βλαβών με ψωριασικές πλάκες δεν είναι πλήρως κατανοητά. Η συντριπτική πλειοψηφία των γιατρών θεωρεί τη γενετική προδιάθεση ως θεμελιώδη παράγοντα στην ανάπτυξη της παθολογίας. Η ψωρίαση είναι μια συστηματική, μη μολυσματική, χρόνια, υποτροπιάζουσα ασθένεια που επηρεάζει κυρίως το δέρμα, τα νύχια και τις αρθρώσεις.
Τα κύρια σημεία και αιτίες της ψωρίασης
Η ψωρίαση χαρακτηρίζεται από αυξημένο πολλαπλασιασμό των επιδερμικών κυττάρων. Κανονικά, η κυτταρική διαίρεση, η ωρίμανση και ο θάνατος συμβαίνουν μέσα σε 3-4 εβδομάδες. Με την ψωρίαση, αυτή η διαδικασία δεν διαρκεί περισσότερο από 5 ημέρες.
Εξωτερικά, αυτό εκδηλώνεται με το σχηματισμό στο δέρμα πυκνών κόκκινων ή ροζ περιοχών, καλυμμένων με μικρά λευκά λέπια νεκρών κυττάρων. Εάν αποξεσθούν προσεκτικά, εκτίθεται ένα λεπτό γυαλιστερό φιλμ (άκρο) με ένα ευδιάκριτο τριχοειδές δίκτυο. Μετά από ένα ελαφρύ τρίψιμο, θα εμφανιστούν σταγόνες αίματος πάνω του.
Αυτό το χαρακτηριστικό ονομάζεται «ψωριασική τριάδα» και είναι η κύρια διαφορά μεταξύ της ψωρίασης και άλλων δερματικών παθήσεων. Για την επιβεβαίωση της διάγνωσης γίνεται ιστολογική εξέταση των σωματιδίων του δέρματος από τις πληγείσες περιοχές.
Οι κύριοι παράγοντες που προκαλούν την εμφάνιση της ψωρίασης θεωρούνται:
- Εξωγενή (εξωτερικά αίτια). Αυτά περιλαμβάνουν διάφορους τραυματισμούς στο δέρμα φυσικής ή χημικής φύσης.
- Ενδογενή (εσωτερικά αίτια). Μπορούν να αποτελούνται από ασθένειες του ανοσοποιητικού συστήματος, του ενδοκρινικού συστήματος και μόλυνση από τον ιό HIV. Το κάπνισμα, το αλκοόλ, η ανθυγιεινή διατροφή προκαλούν επίσης ψωριασικές δερματικές βλάβες.
- ψυχογενής. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι πρώτες εκδηλώσεις ψωρίασης εμφανίζονται μετά από νευρικό σοκ ή παρατεταμένη συναισθηματική υπερένταση.
Τα εξανθήματα είναι συχνά συνέπεια μολυσματικών και φλεγμονωδών ασθενειών. Πολλοί γιατροί το αποδίδουν σε εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα. Σε άτομα με γενετική προδιάθεση για ψωρίαση συνιστάται να αποφεύγουν παράγοντες που τους προκαλούν.
μορφές της νόσου της ψωρίασης
Αυτή ή εκείνη η μορφή της νόσου εξαρτάται από τον τύπο του εξανθήματος και τον τόπο εντοπισμού του. Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, λόγω αλλαγών στο ορμονικό υπόβαθρο, οι ψωριασικές εκδηλώσεις μπορεί να εξαφανιστούν ή, αντίθετα, να εκδηλωθούν με μεγαλύτερη δύναμη.
κοινή ψωρίαση
Η πιο κοινή μορφή παθολογίας. Τα πρώτα σημάδια είναι βλατιδώδη εξανθήματα. Μπορούν να είναι μεμονωμένα, σε διαφορετικά σημεία ή συγκεντρωμένα σε όλο το σώμα. Καθώς η νόσος εξελίσσεται, οι ψωριασικές πλάκες αυξάνονται και σταδιακά συγχωνεύονται μεταξύ τους.
Ανάλογα με τη μορφή των εξανθημάτων, η συνηθισμένη ψωρίαση χωρίζεται σε:
- στίγματα (βλατίδες με τη μορφή ενός σημείου στο μέγεθος ενός κεφαλιού σπίρτου).
- σε σχήμα δακρύου (επιμήκεις κηλίδες στο μέγεθος μιας κεφαλής καρφίτσας).
- σε σχήμα νομίσματος (στρογγυλές πλάκες σε μέγεθος μπιζελιού).
Τα εξανθήματα μπορεί να έχουν τη μορφή τόξου, κύκλου, σπείρας ή γιρλάντας. Μερικές φορές μοιάζουν με τα περιγράμματα των ηπείρων σε έναν γεωγραφικό χάρτη. Όταν η ασθένεια εντοπίζεται στο τριχωτό της κεφαλής, ονομάζεται σμηγματορροϊκή ψωρίαση. Μερικές φορές ο λαιμός, η μύτη, το μέτωπο και το στήθος επηρεάζονται. Η διάγνωση είναι δύσκολη λόγω της ομοιότητας της παθολογίας με τη σμηγματόρροια.
Χαρακτηριστικά γνωρίσματα είναι η σαφήνεια των ορίων των προσβεβλημένων περιοχών, η παρουσία της «τριάδας της ψωρίασης», το ασημί χρώμα της ζυγαριάς. Συχνά υπάρχει φαγούρα, τα μαλλιά δεν πέφτουν.
Η παλαμοπελματιαία ψωρίαση πήρε το όνομά της από τη συσσώρευση πλακών στα πόδια και τα χέρια. Χαρακτηρίζεται από το σχηματισμό φουσκωμένων περιοχών του δέρματος που μοιάζουν με καλαμπόκια. Η ψωρίαση των νυχιών αλλάζει χρώμα, σχήμα και δομή. Χαλαρώνουν, καλύπτονται με μικρές εσοχές και παίρνουν τη μορφή δακτυλήθρας.
Η απομόνωση του εξιδρώματος από τις βλατίδες προκαλεί αίσθηση καψίματος. Τα λέπια κολλάνε μεταξύ τους, σχηματίζοντας μια κρούστα που προσκολλάται σταθερά στο δέρμα. Σε αυτή την περίπτωση μιλάμε για την εξιδρωματική μορφή της ψωρίασης.
Σε σοβαρές περιπτώσεις, επηρεάζεται ολόκληρη η επιφάνεια του σώματος. Το δέρμα αισθάνεται ζεστό, αποκτά κόκκινη απόχρωση, πρήζεται, υπάρχει έντονος κνησμός, κάψιμο και αίσθημα σφίξιμο. Αυτή η μορφή της νόσου ονομάζεται ψωριασική ερυθροδερμία.
Φλυκταινώδης ψωρίαση
Είναι αρκετά σπάνιο. Αναπτύσσεται σε φόντο χυδαίο ή εμφανίζεται σε απολύτως υγιές δέρμα. Σε αυτή την περίπτωση, εμφανίζονται πρώτα φλεγμονώδεις περιοχές, στις οποίες σχηματίζονται κυστίδια κατά τη διάρκεια της ημέρας, τα οποία γρήγορα μετατρέπονται σε φλύκταινες. Το περιεχόμενό τους είναι αποστειρωμένο και όταν στραγγίζονται στεγνώνουν και σχηματίζουν κρούστα.
Υπάρχουν διάφοροι τύποι της νόσου. Όλα αυτά χαρακτηρίζονται από ρίγη, πυρετό, πυρετό, μερικές φορές διάρροια, έμετο. Η κατάσταση επιδεινώνεται όταν οι φλύκταινες συγχωνεύονται και καταλαμβάνουν μεγάλες περιοχές του δέρματος. Εάν εμφανιστεί φλυκταινώδης ψωρίαση στο φόντο της κοινής ψωρίασης, δεν παρατηρείται σύντηξη.
Αρθροπαθητική ψωρίαση
Προσβάλλει τις αρθρώσεις, κυρίως τις μικρές (φαλάγγες των χεριών και των ποδιών). Μερικές φορές η παθολογική διαδικασία επηρεάζει τη σπονδυλική στήλη. Αυτή η μορφή ψωρίασης οδηγεί συχνά σε αναπηρίες.
Τα πρώτα σημάδια της νόσου είναι ο πόνος, που επιδεινώνεται από την κίνηση και το πρήξιμο στις αρθρώσεις. Ο βραδινός πυρετός, η διαταραχή της γαστρεντερικής οδού, η απώλεια της όρεξης είναι χαρακτηριστικά μιας έξαρσης της νόσου.
Με την πάροδο του χρόνου, εμφανίζονται παραμορφώσεις των αρθρώσεων και απώλεια κινητικότητας. Η παθολογία μπορεί να αναπτυχθεί ανεξάρτητα ή παράλληλα με τις δερματικές εκδηλώσεις της κοινής ψωρίασης.
Όλες οι μορφές παθολογίας μπορούν να αναπτυχθούν σταδιακά, με την πάροδο των ετών ή γρήγορα, σε αρκετές ημέρες ή ακόμη και ώρες. Το θεραπευτικό σχήμα εξαρτάται από τη μορφή και τη σοβαρότητα της νόσου και θα πρέπει να συντάσσεται από ειδικό δερματολόγο.
Τα εξωτερικά μέσα συνταγογραφούνται συχνότερα με τη μορφή αλοιφών και πηκτωμάτων, καθώς και φυσικοθεραπείας. Σε ορισμένες περιπτώσεις απαιτείται φαρμακευτική θεραπεία. Η αυτοθεραπεία μπορεί να οδηγήσει σε επιδείνωση της κατάστασης.